Stakingen bij het spoorwegpersoneel leiden steevast tot klagende reizigers (en niet reizigers) ...
Er wordt vaak door deze misnoegden geopperd om een betaalstaking in te lassen ... maar dit is eigenlijk praktisch niet mogelijk.
Waarom niet?
Eerst een beetje achtergrond ...
Op maandag 6 juni 2016 dacht men bij 'Groen' het licht gezien te hebben en stelde men voor om nu voor eens en voor altijd komaf te maken met die vervelende spoorstakingen.
Het voorstel was dat, op een dag waarop syndicale acties gevoerd worden, de ticketautomaten onbeperkt vrijbiljetten zouden uitspuwen met de tekst : “Vandaag betaalstaking. U reist gratis !”
Applaus bij vele treinreizigers, maar ook verongelijkt gemor bij anderen want… wegens 'abonnee' kon men dus zijn of haar deel van het 'gratis-verhaal' onmogelijk verzilveren.
Jos Digneffe, oud-voorzitter van de vakbondssector ACOD-Spoor kon zich absoluut niet vinden in een dergelijk voorstel van 'Groen', en somde zijn argumenten op ...
Begin jaren 1990 organiseerde het gemeenschappelijk vakbondsfront al eens een betaalstaking bij het spoor. Aan de stationsingangen werden toen nep-biljetten uitgedeeld waarop de grieven van de vakbonden kort vermeld werden en waarmee de reiziger zogezegd 'gratis' kon reizen.
De meeste treinbegeleiders (vooral diegenen die lid waren van een vakbond) lieten de reizigers ongemoeid.
Anderen hadden echter totaal geen boodschap aan zoveel vakbondsverzet en maakten ticketjes aan dat het een lieve lust was.
Honderden mensen zonder geldig vervoerbewijs liepen 'tegen de lamp' en sommigen raakten naderhand zelfs verwikkeld in een juridisch kluwen dat enkel kon ontrafeld worden door tussenkomst van de toenmalige ombudsman bij de NMBS.
En eerlijk, hoe sympathiek het ook moge klinken: een dergelijke actie werkt niet en is zelfs volledig tegen alle logica in.
Om ze bij de NMBS te kunnen organiseren is immers het akkoord nodig van… de NMBS zelf.
Het is immers - logischerwijs - de maatschappij zelf die op dat ogenblik akkoord moet gaan om de reizigers gratis te laten sporen, maar waarom zou ze?
Bij een staking bij een automobielfabrikant is het ook niet aan de werknemers om auto's gratis weg te schenken, ...
Een vakbondsactie is trouwens meestal het gevolg van een conflict tussen de werkgever (de NMBS in dit geval) en de werknemers ...
Dus ... stel dat de NMBS zou instemmen met een betaalstaking, dan zouden ze eigenlijk zelf toegeven dat de vakbonden het bij het rechte eind hebben en had ze dus even goed de wensen kunnen inwilligen, zodat syndicale acties, van welke aard dan ook, overbodig werden.
Hetzelfde geldt ook voor een ander voorstel dat ooit eens op tafel gelegd werd (maar ook even snel verdween).
Er werd toen geopperd om een bepaalde som aan één of ander goed doel te schenken, maar 'schenken' is in dit geval ook eigenlijk openlijk toegeven dat er geen akkoord kan worden bekomen, dus ook een 'no go'.
Blijven tot slot de spoormensen die gebruik wensen te maken van het ‘recht op werken’, want die zijn er wel degelijk ...
Kijken we maar even naar het aantal werkwilligen voor een minimale dienstverlening. Voor de staking van 5-7/12/2023 bijvoorbeeld kon men zo rekenen op 3/5 IC treinen die kunnen rijden door de welwillendheid van minstens evenveel treinbegeleiders / treinbestuurders!
Wie gaat deze werknemers verbieden hun werk te doen zoals het hoort en elke reiziger zonder geldig vervoerbewijs in regel te stellen, en bij weigering nog een fikse boete op te laten leggen ook?
Die medewerkers stellen zich op dat ogenblik, hoewel ze hun werk uitvoeren, echt wel bloot aan heel wat agressie, zowel verbaal als fysiek.
Als we het zo bekijken zorgen de stakenden voor extra gevaar voor de niet stakenden... en dat kan ook onmogelijk de bedoeling zijn.
Wat zou eventueel wel kunnen?
Wel, men zou bijvoorbeeld eens kunnen uitproberen hoe het spoorlandschap er zou uitzien als alle medewerkers strikt 'volgens het boekje' zouden werken.
Ook douaniers en luchtvaartpersoneel hebben al dergelijke 'stiptheidsacties' uitgevoerd, en al heel snel zal daaruit blijken dat er van 'stiptheid' niet veel sprake meer is.
'Volgens het boekje' wil zeggen dat vele oogjes zullen opengaan (ja, zowel bij de directie als bij de reizigers!) en dat bij dergelijke strikte toepassing van de reglementeringen door het personeel binnen de kortste keren een enorme chaos en grondige verstoring van het spoorverkeer zal ontstaan.
De chaos zal dan niet te overzien zijn, en de situatie zal veel erger zijn dan bij het systeem van 'minimale dienstverlening' waar de reiziger nu kan op rekenen.
Wil men dat? Zeker niet!
Is die minimale dienstverlening dan dé oplossing?
Goh, ze zorgt wel voor heel wat tevredenheid bij het merendeel van de reizigers die er gebruik van maken.
Treinen rijden weliswaar in een mindere frequentie, maar net daardoor kan men zich veel stipter aan de rittenschema's houden.
Treinen rijden weliswaar in een mindere frequentie, maar net daardoor kan men zich veel stipter aan de rittenschema's houden.
Minder reizigers wil ook zeggen : minder veiligheidsrisico's en vertragingen op de perrons en in de treinen, minder agressie, ...
De andere kant van de medaille is natuurlijk dat bepaalde regio's echt te weinig (of zelfs niet) zullen bediend worden en dat is nu ook niet echt de bedoeling natuurlijk.
Er zijn dus vele pistes die te overwegen zijn, maar of er echt een ideale manier bestaat, valt sterk te betwijfelen.
Als een privéfirma staakt, zijn meestal slechts enkelen getroffen. Je wagen zal dan pas later geleverd worden als voorzien, er zal gedurende een korte periode geen of weinig stock zijn van een bepaald product in de supermarkt, enz.
Bij openbare diensten is de impact uiteraard veel groter.
Veel mensen worden getroffen en vooral de gevolgschade is ernstig.
Een dag niet aan een bepaald product geraken?
Tja, dan kopen we even iets anders, of we wachten tot het product opnieuw in de rekken ligt ...
Een dag geen treinen?
Buiten het feit dat er geen trein is, is er daarbij ook het gevolg dat je niet op je werk geraakt. Of op school. Of niet op reis kan vertrekken, of een belangrijke afspraak moet afzeggen, ...
Het enige wat we op die manier bekomen is :
- treinreizigers keren zich tegen het personeel in het algemeen
- personeel keert zich tegen de directie
- werkwilligen keren zich tegen de stakers
- stakers keren zich tegen de werkwilligen
Zouden we dan ook niet beter snel ophouden met al deze wederzijdse provocaties en bijvoorbeeld zaken waarvoor betaald werd, en nog altijd betaald wordt, niet langer in vraag te stellen?
Toch ook even een vraag naar de treinreizigers, en vooral over de kritiek op stakingen die ‘tegen de bevolking’ zouden zijn, en meer specifiek omdat ze ellende veroorzaken voor pendelaars en al wie examens moet afleggen of afnemen.
Houden jullie ook rekening met het doel van die stakingen, over het belang dat ermee gediend is?
Het antwoord is veelal 'nee'
Eigenlijk zou die groep pendelaars, studenten en profs, in plaats van te zeuren, beter eens gewoon meedenken? Neen?
Het gaat immers ook om hun belang, zeker als zij binnenkort nog aanspraak willen maken op betaalbare openbare diensten, waaronder het openbaar vervoer, onderwijs en wetenschap.
De laatste serie vakbondsacties zijn niet gericht tegen de bevolking.
Men wil zeker niemand 'pesten', zoals nogal vaak te lezen is in de pers en op social media.
Sterker nog, zij zijn juist in het belang van de gehele bevolking, en het zou verstandig zijn deze acties te steunen.
Men wil immers meer middelen om degelijk en betaalbaar vervoer te kunnen garanderen.
Daarvoor zijn investeringen nodig : beter (nieuwer) materieel, meer personeel, meer ondersteuning bij veiligheidstaken, ...
Ik las onlangs volgend bericht op een affiche op een Franse spoeddienst waar ik, jammer genoeg, eventjes moest verblijven.
"U moet niet aanschuiven en lang wachten omdat wij staken.
Wij staken opdat U niet moet aanschuiven en lang wachten"
En dat is eigenlijk ook hier een beetje de 'bottomline'
De reizigers worden vooraf dan wel geïnformeerd, maar toch blijft het ergens 'zuur'.
De trein is altijd een beetje reizen en je een beetje ergeren.
Neem er even de moeilijke momenten bij ... Het is 'samen' dat we kunnen zorgen voor veranderingen, verbeteringen, optimaliseringen, ...
De verantwoordelijken, die trouwens al heel wat verwezenlijkt hebben, nog wat extra aanmoedigen om niet te stoppen met vernieuwen, verbeteren ...
De ombudsdienst voor de treinreizigers (voorheen de ombudsman bij de NMBS) werd in 2010 hervormd zodat zij nu kunnen optreden voor alle spoorwegondernemingen actief in België. Treinreizigers kunnen bij hen dus ook terecht met klachten over Thalys, Eurostar, Deutsche Bahn, e.a. en niet langer enkel over de NMBS.
De dienst is bij wet opgericht door de Federale Staat en kan niet door de NMBS of eender welke andere spoorwegonderneming afgeschaft worden.
Op onze website vindt u alle informatie over deze dienst: www.ombudsrail.be.
Bron:
Dewereldmorgen.be 13/06/2016 - 23/06/2016
Ombudsrail
De Tijd 27/06/2018 (foto vakbondsaktie)
HLN 30/10/2023 (foto stiptheidsactie douane)
Cartoon stiptheid LECTRR
Photo_News (foto stakingsvuur)
Eigen aanvullingen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten